Ulotka pierwszomajowa Łódzkiego Komitetu Robotniczego Polskiej Partii Socjalistycznej z 1906 roku, wydana w nakładzie 60 000 egzemplarzy:

Święto majowe!

Towarzysze! Robotnicy! Zbliża się dzień naszego święta, dzień 1-go Maja. W dzień ten proletariat na całym świecie porzuca pracę, manifestując w ten sposób swoją solidarność międzynarodową w walce z kapitałem i z rządami burżuazyjnymi. W dzień ten międzynarodowy proletariat stwierdza swoją świadomość klasową, swoją wieczną rewolucyjność. W dzień ten proletariat stwierdza, że walczy nie tylko o ustrój republikańsko-demokratyczny, lecz i o kompletne polityczne i ekonomiczne wyzwolenie klasy robotniczej, o ustrój socjalistyczny. Hasłem święta majowego jest 8 godzinny dzień pracy, to czysto proletariackie żądanie. 8 godzinny dzień pracy — to pierwsze z praw proletariusza wpiszemy obok praw wolności obywatelskich, praw człowieka i obywatela.

Robotnicy! 8 godzinny dzień pracy, to hasło rzucone przez proletariat w Ameryce, zostało przyjęte jako hasło międzynarodowe klasy robotniczej w r. 1889 przez międzynarodowy kongres socjalistyczny w Paryżu i postanowiono je obchodzić co rok przez powstrzymywanie się w dzień ten od pracy.

Hasło to jest związane z pierwszymi masowymi przejawami ruchu w naszym kraju. W rok po rzuceniu tego hasła przez Kongres międzynarodowy socjalistyczny w Paryżu, 1 maja 1890 roku robotnicy Warszawy powstrzymują się od pracy manifestując w ten sposób po raz pierwszy, że istnieje w naszym kraju świadoma klasa robotnicza walcząca o 8 godzinny dzień pracy. To samo ma miejsce w r. 1891, a w r. 1892 Łódź robotnicza po raz pierwszy wstrzymuje się od pracy. Nie garstka robotników, nie kilka fabryk, lecz 80,000 robotników, cała Łódź robotnicza występuje do walki i odbiera pierwszy chrzest krwi w swej pięknej walce klasowej. Od czasu tego rok w rok klasa robotnicza Polski świętuje 1 Maj.

Towarzysze Robotnicy! 8 godzinny dzień pracy jest też hasłem ogólnej rewolucji w caracie. Żądanie 8 godzinnego dnia pracy jest tym co stwierdza proletariacki charakter tej rewolucji. Żądanie 8 godzinnego dnia pracy stało w szeregu żądań pochodu 200,000 robotników petersburskich w dzień 22 Stycznia 1905 r.

8 godzinny dzień pracy wprowadzali drogą rewolucyjną t. j. opuszczając pracę po 8 godzinach robotnicy Zagłębia w sierpniu i w styczniu i robotnicy Petersburga w listopadzie.

Robotnicy! W dzień 1 Maja przez ogólne powstrzymanie się od pracy wykażecie swą potężną nienawiść caratowi i burżuazji. W dzień ten stwierdzacie waszą solidarną walkę wraz z proletariatem Rosji o zburzenie caratu i zwołanie wolnych konstytuant do Warszawy i Petersburga, gdzie przedstawiciele proletariatu zażądają wpisania 8 godzinnego dnia pracy obok pierwszych gwarancji wolnościowych.

Robotnicy! W święcie majowym ucieleśnia się dążenie do wyzwolenia ludów, hasło walki o zupełną wolność ludów prowadzącą do ich zbratania. Wszystkim niecnym zwolennikom walki narodowościowej proletariat przeciwstawia całkowitą wolność ludów, stanowienie każdej narodowości o swoim losie, dzięki czemu usunie się wszelki powód do walk narodowościowych i nastąpi zbratanie wolnych ludów. Dla nas mieszkańców stu narodowościowego państwa rosyjskiego hasło to posiada tym większe znaczenie. Jest ono stwierdzeniem naszego hasła przetworzenia Rosji na związek wolnych ludów.

W dzień ten proletariat wszystkich narodowości Rosji wykaże caratowi i burżuazji swą nienawiść, swą świadomość i przeciwstawi uciskowi narodowościowemu całkowitą wolność ludów, bez której nie ma wolnego demokratycznego państwa. Niechaj więc hasło wolności ludów przyświeca naszemu świętu!

Niech się nasze święto święci…
Precz z caratem!
Niech żyje 8 godzinny dzień pracy!
Niech żyje wolność ludów!
Niech żyje 1 Maj!
Niech żyje socjalizm!

Łódzki Komitet Robotniczy Polskiej Partii Socjalistycznej.

Źródło: Cyfrowa Biblioteka Narodowa Polona.