Doktor Seweryn Sterling był ordynatorem szpitala im. Poznańskich w Łodzi. W trakcie Rewolucji 1905 roku związał się ze Związkiem Postępowo-Demokratycznym i sympatyzował z ruchem rewolucyjnym. Podczas Powstania Łódzkiego, w czerwcu 1905 roku, pomógł rannemu Franciszkowi Joachimiakowi – robotnikowi z Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Ukrył go w suterenie i leczył w tajemnicy przed policją przez trzy tygodnie. W 1906 roku Sterling, wraz z Mieczysławem Kaufmanem – lekarzem ze szpitala im. Poznańskich, sympatykiem SDKPiL – założył Towarzystwo Krzewienia Oświaty.

Wspomnienie Franciszka Joachimiaka o pomocy udzielonej przez Seweryna Sterlinga:

21 (22?) czerwca 1905 roku na bruku pozostało 21 zabitych i setki rannych. Rozwożono ich potem do szpitali pod nadzorem policji, każde nazwisko zostało zanotowane i jeśli tylko ktoś wyleczony opuszczał szpital, natychmiast zabierany był do więzienia. Ponadto policja spisywała wszystkich, którzy tego dnia i dni następnych zgłaszali się do szpitali o własnych siłach. Ja, dzięki pomocy wielu towarzyszy, nie «podpadłem» […] uratował mnie towarzysz Polek, wynosząc ze strzelaniny na własnych ramionach. Na Spacerowej złapał dorożkę i zawiózł mnie od razu do szpitala Poznańskich, gdzie ordynował dr Sterling. Znałem już poprzednio dr Sterlinga przez kontakty z Kapotą. Był to człowiek prawego serca. Choć nie należał do partii, sympatyzował z nami i pomagał, gdzie tylko się dało. Tak i teraz wyświadczył mi przysługę, ukrywając w suterenie szpitalnej i nie wciągając do rejestru chorych. Gdybym został złapany, musiałbym iść na długoletnią katorgę.

Źródło: Franciszek Joachimiak, Całe życie na czarnej liście [w:] Wspomnienia weteranów rewolucji 1905 i 1917 roku, Łódź 1967, s. 88.