Artykuł „Przedwiośnie rewolucji” z gazety Polskiej Partii Socjalistycznej „Głos Kobiet” z sierpnia 1936 roku:

Kiedy w miastach i osadach bojowcy w r. 1905-1906 rozprawiali się z siepaczami carskimi, zamierały ze strachu serca klas posiadających. Prorokowali, że na kraj spadną gromy gniewu rządu carskiego, bo wierzyli w potęgę caratu, a nie mieli zaufania do sił własnego społeczeństwa.

Szara brać robotnicza wypowiedziała wojnę caratowi już czynami pierwszych proletariatczyków, przed 50 laty, żeby w nieustającej walce poprzez dziesiątki lat zagrzewać do czynu, z wiarą w zwycięstwo. Upłynęło zaledwie 12 lat od 1905 – 1917 r. i carat legł w gruzach. Można bez przesady stwierdzić, że z carskiej Rosji nie pozostało wiele, tak jak z kości carskich rozrzuconych przez rewolucjonistów na cztery strony.

Organizacja Bojowa PPS zapisała się chlubnie w historii walk z carskimi siepaczami. Poprzez długie lata ofiarnie spełniali bojowcy zaszczytną misję budzenia ducha wolności w szerokich warstwach narodu. „Krwawa środa” 15 sierpnia 1906 r. daje świadectwo prawdziwe, że PPS stała na straży honoru narodu polskiego, nie wchodząc w żadne porozumienie z rządem zaborcy.

Źródło: Głos Kobiet, 23 VIII 1936, nr 17, s. 2.